Wprowadzenie do wyników badań nad budesonidem
W ostatnich badaniach naukowych oceniono skuteczność terapii potrójnej z budesonidem w porównaniu do terapii podwójnej u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) oraz cechami astmy. Badania te dostarczają nowych, istotnych informacji na temat zastosowania budesonidu w praktyce klinicznej, zwłaszcza w kontekście pacjentów, którzy nie mają formalnej diagnozy astmy, ale wykazują objawy typowe dla tego schorzenia.
Cel badań i metodologia
Badania KRONOS i ETHOS, będące podstawą analizy, obejmowały pacjentów z umiarkowaną do bardzo ciężkiej POChP, którzy nie mieli rozpoznania astmy, ale wykazywali cechy fenotypowe astmy, takie jak zwiększona liczba eozynofilów we krwi oraz odwracalność oskrzeli po podaniu salbutamolu. Celem analizy było porównanie skuteczności terapii potrójnej z budesonidem, glycopyrronium i formoterolem (BGF) z terapiami podwójnymi, takimi jak LAMA/LABA oraz ICS/LABA.
Wyniki dotyczące funkcji płuc
Wyniki analizy wykazały, że BGF znacząco poprawił funkcję płuc w porównaniu do terapii GFF i BFF. Zmiany w wartości FEV1 (objętość wydechowa w pierwszej sekundzie) były istotnie większe w grupie otrzymującej BGF, co wskazuje na korzystny wpływ tej terapii na wydolność oddechową pacjentów.
- Różnica w średnich wartościach FEV1 pomiędzy BGF a GFF wyniosła 125 ml (95% CI: 39-211), a w porównaniu do BFF 118 ml (95% CI: 30-207).
- Podobne wyniki zaobserwowano w przypadku AUC0–4, gdzie BGF również wykazał przewagę nad GFF i BFF.
Redukcja częstości zaostrzeń
Analiza wykazała, że terapia BGF zmniejszyła częstość występowania umiarkowanych i ciężkich zaostrzeń w porównaniu do terapii GFF o 72% oraz o 31% w porównaniu do BFF. Wyniki te sugerują, że budesonid, w połączeniu z innymi substancjami czynnych, może znacząco wpłynąć na poprawę stanu pacjentów z POChP.
Poprawa jakości życia pacjentów
Wyniki dotyczące jakości życia, mierzone za pomocą St George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ), również wskazują na przewagę terapii BGF. Pacjenci leczeni BGF osiągnęli lepsze wyniki w porównaniu do tych, którzy stosowali GFF i BFF, co sugeruje, że terapia potrójna nie tylko poprawia funkcję płuc, ale także wpływa na codzienne życie pacjentów.
- Różnica w wynikach SGRQ pomiędzy BGF a GFF wyniosła –5.18 (95% CI: –8.11 do –2.24), a w porównaniu do BFF –1.09 (95% CI: –4.08 do 1.91).
Dyskusja wyników badania
Wyniki tej analizy są zgodne z wcześniejszymi badaniami, które również wskazywały na korzyści stosowania terapii potrójnej w grupie pacjentów z POChP. Zastosowanie budesonidu w terapii potrójnej może być kluczowe dla pacjentów z cechami astmy, ponieważ może prowadzić do lepszej kontroli objawów oraz redukcji zaostrzeń. Warto zauważyć, że pacjenci z cechami astmy w POChP mają gorsze wyniki w zakresie funkcji płuc oraz częściej doświadczają zaostrzeń, co podkreśla znaczenie skutecznej terapii.
Podsumowanie i wnioski
Podsumowując, wyniki tej analizy sugerują, że terapia potrójna z budesonidem przynosi wymierne korzyści w leczeniu pacjentów z POChP oraz cechami astmy. Zmniejszenie częstości zaostrzeń, poprawa funkcji płuc oraz jakości życia pacjentów wskazują na zasadność stosowania tej terapii w praktyce klinicznej. Ostatecznie, wyniki te mogą pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących wczesnej terapii oraz przejścia na terapię potrójną wśród pacjentów z POChP.
Bibliografia
Muro Shigeo, Seki Munehiro, Hurst John R, Petullo David, Marshall Jonathan, Bowen Karin, Darken Patrick F, Duncan Elizabeth A, Megally Ayman and Patel Mehul. Triple Therapy with Budesonide/Glycopyrronium/Formoterol Fumarate Dihydrate versus Dual Therapies for Patients with COPD and Phenotypic Features of Asthma: A Pooled Post Hoc Analysis of KRONOS and ETHOS. International Journal of Chronic Obstructive Pulmonary Disease 2024, 19(3), 2729-2737. DOI: https://doi.org/10.2147/COPD.S478349.
